Ministerstwo Przemysłu rozpoczyna porządki na rynku stali

Na początku roku powołano specjalny zespół ds. opracowania rozwiązań dla sektora hutniczego, a w jego skład weszli przedstawiciele czterech ministerstw: Przemysłu, Aktywów Państwowych, Klimatu i Środowiska oraz Rozwoju i Technologii. W zespole są ponadto przedstawiciele Polskich Sieci Elektroenergetycznych i Hutniczej Izby Przemysłowo-Handlowej.

Na ratunek stali

Jak tłumaczy resort przemysłu, projekt planu działania został opracowany w związku z trudną sytuacją, w jakiej znalazła się branża hutnicza.

Plan uwzględnia sześć kluczowych obszarów: konkurencyjność, bezpieczeństwo, środowisko, energia, dekarbonizacja oraz gospodarkę o obiegu zamkniętym. Ze względu na konieczność całościowego i wielopłaszczyznowego spojrzenia na problemy oraz szanse rozwoju sektora stalowego, informacje i propozycje zawarte w planie mają stanowić punkt wyjścia i wyznaczać kierunek dalszych działań związanych z poprawą sytuacji w branży stalowej.

Ruchy dla poprawy sytuacji na rynku stali zostały pozytywnie odebrane przez branżę. Decyzję tę pochwalił m.in. dr Damian Kaźmierczak z Polskiego Związku Pracodawców Budownictwa.

– Nareszcie! Ministerstwo Przemysłu zamierza wreszcie uporządkować dostęp do polskiego rynku dla stali spoza UE. Bardzo dobry ruch po pozytywnej zmianie nastawienia Ministerstwa Infrastruktury do kwestii dostępu do naszego rynku dla wykonawców z Turcji czy Chin – napisał mediach społecznościowych.

Wyzwania na rynku stali

W udostępnionym publicznie projekcie Planu działań dla zrównoważonego rozwoju przemysłu stalowego w Polsce czytamy, iż hutnictwo żelaza i stali w Polsce oraz w całej Europie znajduje się obecnie w przełomowym okresie swojego rozwoju. Nie ulega wątpliwości, że aby sprostać wyzwaniom związanym z dekarbonizacją oraz spełnieniem ambitnych założeń polityki klimatycznej Unii Europejskiej - transformacja polskiego przemysłu stalowego jest nieunikniona.

Ministerstwo Rozwoju wskazuje przy tym, iż członkostwo w UE otworzyło nowe możliwości dla polskiego hutnictwa, które w wyniku zrealizowanych projektów inwestycyjnych stało się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Jednocześnie jednak, wraz z postępującym unowocześnieniem hutnictwa, sukcesywnie następował spadek znaczenia Polski na mapie światowej krajów produkujących stal.

Zaznaczono również szereg wyzwań, które w ostatnich latach dotknęły polskiego przemysłu stalowego, wskazując m.in. na wzrost kosztów produkcji związany ze wzrostem cen uprawnień do emisji i energetyki elektrycznej, niewystraczający popyt oraz napływ taniej, często subsydiowanej i nieobjętej kosztami polityki klimatycznej stali z krajów trzecich - nierzadko po dumpingowych cenach, zaznaczając przy tym, że rosnący przywóz stali do UE stanowi istotne zagrożenie dla lokalnego przemysłu, zwłaszcza w kontekście systematycznie malejącej krajowej produkcji.

Ostatecznie, łącząc problemy branży z zasadami strategii zarządzania, wskazano, iż przemysł stalowy potrzebuje obecnie zrównoważonego rozwoju, wyjaśniając, że jest to rozwój, który zaspokaja obecne potrzeby bez uszczerbku dla możliwości zaspokajania przez przyszłe pokolenia ich włąsnych potrzeb.